Een les die ik van jou leerde

Emiel is stalhulpje op Manege de Paardenvriend. Emiel heeft vroeger veel meegemaakt en komt op een dag verdrietig bij Charlie aan. Charlie leert hem iets, wat Emiel liever eerder geleerd had, maar nu ook aan andere wil leren...

Emiel haalde de bezem over de vieze tegels. Het was regenachtig en het waaide. Maar Emiel bleef gewoon staan. Emiel zuchtte diep. Hij voelde iets, wat hij niet wilde voelen, maar dat er toch was. Emiel durfde het niet te delen, want mensen hadden al zo snel een oordeel. Wel zou hij het misschien met zijn collega's kunnen bespreken, maar Emiel wilde niet iedereen belasten met zijn eigen problemen. Emiel keek naar de wei. Zijn paard Calippo, een donkere bruine Arabier hengst, stond bij het hek. Emiel liep naar hem toe. Calippo was altijd speels en nieuwsgierig. Maar Calippo draaide zich om en liep weg. Emiel liet zijn hoofd hangen. "Zie je mij niet meer graag, Calippo?", vroeg hij verdrietig. Soms zou Emiel willen dat Calippo antwoord had gegeven. Maar Emiel kon niet met paarden praten, zoals zijn baas Charlie dat kon. Emiel zuchtte. Zijn collega Nick, kwam de stalgang uit. "Emiel, kom naar binnen! Straks vat je nog kou!", riep hij. Maar het kwam niet bij Emiel binnen. Het ging allemaal langs hem heen. Emiel bleef buiten staan. Hij was ver weg met zijn gedachten en merkte niet eens dat het harder begon te regenen en het stevig begon te waaien. "Emiel!" Emiel keek geschrokken op. Het was Charlie. Charlie pakte hem bij zijn arm. "Kom mee naar binnen, jongen. Je bent helemaal koud en doorweekt. We zien dat je er niet bij bent en het werken niet meer lukt." Emiel slenterde met Charlie mee naar binnen. Charlie was zijn baas, zijn beste vriend, maar ook zijn neef. Emiel woonde bij Charlie thuis. Charlie's vriendin Ammy heeft ook geen problemen dat Emiel bij ze woont. Ze heeft al vaak genoeg gezegd tegen Emiel dat ze het juist gezellig vind en het waardeert dat hij er is. Charlie opende de deur en duwde Emiel zachtjes naar binnen. "Neem maar eerst een lekkere warme douche en warm maar een beetje op. Dan praten we verder.", zei hij. Hij sloot de deur achter Emiel en liep weg, richting de stallen. Emiel deed zijn rijlaarzen uit en zette ze in de bijkeuken. Hij hing zijn natte jas op aan het wasrek. Het water was helemaal doorgelekt, waardoor zelfs zijn trui en zijn shirt daaronder nat waren. Emiel slenterde naar boven. Hij was niet de enige die er in het huis woonde. Jovani, het broertje van Charlie woont er ook, door een ongeluk in het verleden. Jovani voelde zich veel beter op de manege en Charlie kan hem altijd het best begeleiden als Jovani een paniekaanval krijgt of als trauma's weer boven komen, bijvoorbeeld in een droom. Verder woont Mitch er ook, maar die zie je het minst. Die leeft boven. Hij heeft twee kamers: een woonkamertje en zijn slaapkamertje. Mitch komt naar beneden voor eten, drinken en sociaal contact. Naast de kamer van Mitch is de kamer van Emiel. Emiel liep zijn kamer in en pakte schone, droge kleding. Hij liep naar de badkamer. De slaapkamer van Jovani stond open. Jovani keek op. "Ben je helemaal nat geregend, Emiel?", vroeg hij. Emiel knikte en liep de badkamer in. Hij sloot de deur. Hij keek naar zichzelf in de spiegel. Emiel zuchtte diep. Hij zag er droevig uit. Dat deed hem pijn. Emiel dacht aan de woorden van Charlie. "Dan praten we verder. Dan praten we verder. Dan praten we verder", dreunde de stem van Charlie in Emiels hoofd. Emiel zuchtte diep. Waarover? Emiel was een beetje benieuwd, maar ook wel een beetje bang. Wat stond hem te wachten?

Emiel liep de badkamer uit. De warme douche had hem geen deugt gedaan. Hij voelde zich nog precies als daarvoor. "Emiel!" Emiel stond stil en keek naar Jovani. "Stonden Universe en Sunstar droog? En heb je Nick nog ergens gezien?", vroeg Jovani. Emiel haalde zijn schouders op en liep verder. "Emiel, wat is er?", vroeg Jovani die hem achterna kwam. Emiel gaf geen antwoord en liep naar beneden. Charlie zat op de bank. Op de salontafel stonden drie kopjes thee en een schaal met koekjes en cakejes. "Kom eens zitten, Emiel. Hoi Jovani, je mag mijn thee, ik maak er straks nog wel eentje voor mezelf.", zei Charlie. Jovani knikte en ging met zijn kopje thee in de stoel naast de bank zitten. Hij sloeg een warme deken over zich heen. Emiel ging naast Charlie zitten. Charlie sloeg een arm om Emiel heen. "Emiel, wat scheelt er? Je bent de laatste tijd zo down en verdrietig. Twee weken geleden was je nog zo blij. Emiel staarde naar de grond. "Moet ik weg?", vroeg Jovani. Emiel schudde zijn hoofd. Jovani knikte. "Ik ga toch muziek luisteren, dus je kan het gewoon tegen Charlie zeggen, ik hoor het niet." Jovani pakte zijn koptelefoon en zette die ik zijn hoofd. Emiel keek Charlie aan. Charlie aaide hem zachtjes over zijn wang. "Je mag het allemaal met me delen hè, Emiel. Dat weet je. Ik zie dat die gedachte in jouw hoofdje je verdrietig maakt.", zei Charlie lief. Emiel zuchtte diep. "Ja.", zei hij zacht. "Wat speelt er in jouw hoofdje?", vroeg Charlie. Emiel keek Charlie aan. "Uhm...Papa." Charlie knikte. "Dat dacht ik al. Waarom?" Emiel keek naar de grond. Hij voelde een traan over zijn wang glijden. "Gewoon. Dat...Dat papa nooit van mij hield. Niemand hield van mij, ik ben gewoon een mislukkeling en kan nooit iets goed doen! Iedereen heeft een hele lieve papa die altijd leuke dingen met ze deed. Samen een spelletje spelen, stoeien, grappen maken. Allemaal vader-zoon dingen. En ik heb dat nooit gehad! Ik ben gewoon ongewenst en niemand houd van mij!", zei Emiel huilend. Charlie duwde Emiel tegen zich aan. "Emiel, zet die gedachte uit je hoofd. Er zijn veel mensen op de wereld die wel van jou houden dan dat je denkt. Ik hou van jou, Ammy houd van jou, Jovani, Mitch, Nick, Brayen, Eva, je lieve broer Youri en je mama. En zelfs heel diep vanbinnen jouw vader ook." "Niet! Papa houd helemaal niet van mij! Jullie wel, maar papa helemaal niet! Nooit!" "Emiel, dat denk jij maar. Maar toen jij nog heel klein was, heeft jouw papa wel goed voor je gezorgd. Misschien niet zoals het moest, maar ook jouw vader houd van jou. Want heel af en toe heb je lol met hem gehad, tot je ouder werd en je vader het verkeerde pad op ging. En zelfs toen je jong was, dronk hij al, achter jouw rug om. Als je vader daar niet aan was begonnen, had hij misschien ook nooit zulke rare dingen in zijn hoofd gehaald. Dan hield hij wel van jou. Want hij is wel jouw vader. Emiel, jouw vader heeft net als vele andere mensen op de wereld het vroeger ook niet makkelijk gehad. Net als jij met hem. Het is hoe je daarmee om gaat. Helaas heeft je vader geen hulp daarvoor gezorgd en is hij daardoor het verkeerde pad op gegaan, omdat hij ervan overtuigd was dat dat zijn problemen zou oplossen. Dan voelde hij niet meer die pijn. Maar Emiel, jij bent zo sterk, zo krachtig. Want jij bent niet het verkeerde pad opgegaan, jij hebt hulp gezocht. Hoe moeilijk het soms ook was. Hoe pijnlijk het ook was om naar je eigen pijn te kijken, je zette door. Heel diep vanbinnen houd je vader van je. Al lijkt dat niet zo en kunnen jij en hij dat niet voelen, toch is het zo. En lieve Emiel, het is niet voor niks dat jij en je vader bij elkaar zijn gekomen dit leven. Waarschijnlijk hadden jullie samen iets op te lossen uit een vorig leven. Want Emiel, je bent hier met een missie. En één missie daarvan is dat je dingen die je in vorige levens hebt ervaren, nu verwerkt. En het is aan jouw de keus om dat in dit leven op te lossen, of mee te nemen naar een volgend leven. En jij kiest ervoor om het dit leven op te lossen. Emiel, je mag heel, heel, heel erg trots op jezelf zijn. Je wordt geliefd Emiel, door heel veel zielen op deze aarde.", zei Charlie. Emiel keek Charlie aan. Hij barstte in tranen uit. Hij viel in de armen van Charlie. Charlie streelde hem zachtjes door zijn haar. "Laat het oude maar gaan, het is tijd voor een nieuw bestaan.", zei hij zachtjes. Emiel was diep geraakt door Charlie's woorden. Plots schoot Emiel iets te binnen. "Charlie, waarom was Calippo niet blij mij te zien? Ik ging naar hem toe en hij liep weg van mij. En altijd is hij blij mij te zien." "Emiel, Calippo liep van je weg, omdat hij voelde dat je ermee zat. Hij wilde je duidelijk maken dat je er vanaf moest stappen, dat je verder moest gaan. Dat hij van je wegliep was eigenlijk wat jij zou moeten doen. Stel je voor, jij was Calippo en je verleden was jou. Calippo maakte jou duidelijk dat je je moest omdraaien en naar het nu moest lopen, naar de liefde, het licht en de vreugde. Calippo voelde al wekenlang dat je hiermee in je hoofd zat. Calippo spiegelt jou en maakt jou altijd iets duidelijk. Paarden laten ons de spiegel van de ziel zien.", zei Charlie. Emiel keek Charlie aan. "Ik leer elke dag opnieuw een nieuwe les van jou. Deze keer is mijn les dat ik in het nu moet leven en ik leerde dat mijn vader, ondanks alles toch van me houd. Dank je wel, Charlie. Ik voel me al veel beter. "Geen probleem Emiel, je mag altijd naar me toe komen. Voortaan niet zo lang wachten hè. Kom je nog mee naar het kristalbed?" "Ja, graag." Emiel liep met Charlie mee. Emiel ging in het bed onder het kristalbed liggen. "Ik laat je eventjes alleen. Nick is in de stal, dus je kan hem altijd roepen.", zei Charlie. Emiel knikte. Emiel legde zijn hoofd in het kussen en zuchtte diep. Hij viel in slaap en droomde van alles. Toen hij wakker werd, voelde hij zich weer helemaal zichzelf. Emiel sprong uit het bed en huppelde naar Charlie toe. Hij omhelsde Charlie. "Bedankt, Charlie. Ik hou van jou." "Ik hou net zoveel van jou Emiel. Ik hou heel veel van jou, zoveel als de liefde in jouw hartje.", fluisterde Charlie terug.

#liseroos #liseroosblog #emiel #charlie #levensles #leven #les #lessen #levens #liefde #nu #harmonie #leren #ziel #zielen #spiegel #hierennu #licht #spiritueel #wijsheid #wijs #life