Je bent niet alleen

Heel zachtjes. Geen geluid. Leegte, maar ook bomvol. Schommelingen, golven. Nat, maar ook droog. Starend, zonder gedachten. Maar tegelijkertijd duizenden gedachten.

Verdriet. Soms voelt het zo hopeloos. Niemand die je een knuffel komt geven. Ik verstop me dan wel in mijn kamer, toch verlang ik dan naar iemand die me even een knuffel komt geven. Gewoon, even knuffelen. Niet vertellen waarom ik zo verdrietig ben of vragen die ze stellen. Gewoon, even helemaal niks. Soms weet ik het ook niet meer. Soms kan je de reden van je tranen niet geven. Dan wil ik gewoon even een knuffel van iemand. Iemand die je begrijpt en niet vraagt wat er aan de hand is. Soms zit je gewoon even vol, is alles even teveel. Die armen zijn dan soms het enige wat je nodig hebt.

Ik snap mijzelf ook niet altijd. Het ene moment ben ik blij en dan ineens verdrietig. Ik schommel en ik duikel. Maar…

Het zit in de kleine dingetjes. Jouw knuffel, jouw glimlach

Dat likje van je hond, dat kopje van je kat, dat rustmomentje bij je paard, dat geluid bij je kipjes, of gewoon al het zien van je favoriete (huis)dier.

Soms verlang ik even naar een ritje op mijn paard, of een lange wandeling met mijn hond. Of katje die op je schoot komt liggen. Maar ik weet dat het nu niet gaat. En dan moet er iets anders gebeuren.

Misschien heb je gelijk. Ik hoef ook niet altijd blij te zijn, soms ben je gewoon even verdrietig. Al is blij zijn natuurlijk veel leuker. Maar dit op papier zetten, kan ook wat uitmaken.

Ik weet dat het soms heel moeilijk is. Zeker als het even niet gaat. Maar….Je kan ook altijd jezelf nog een knuffel geven. Of je favoriete kussen, je knuffel, je deken, je kleding, of verzin het maar. Zeker als er even geen persoon of dier is om te knuffelen.

Natuurlijk kan je jezelf ook altijd afleiden. Een leuke film, je favoriete serie, een spannend boek, een grappig stripverhaal, een spelletje, een dagboek, kaartje trekken, bakken of iets anders wat jij graag doet.

Het komt wel goed. Ik ben ook weleens verdrietig, net als alle andere mensen om je heen. Maar onthoud, alles komt goed. Al lijkt dat nu niet zo.

Als je tranen nou heel eventjes zijn of al heel lang, ooit breekt de hemel open. Ooit komt jouw dag er wel. Als jij er maar in gelooft. Believe!

Ik hoop dat je snel weer een lach op je gezicht krijgt. Anders moet je maar vaak lachen naar jezelf in de spiegel, je lieve dier of je kussens/knuffels. Dan verdwijnen ooit wel jouw tranen.

Maar, jij bent een topper.

Ik geloof in jou!

#liseroos #liseroosblog #verhaal #blog #leefstijl #yournotalone #jebentnietalleen #mensen #omarmen #liefde #verbinding #tranen #verdriet #steunen #samensterk #vertrouwen #knuffel