.png)
De Fjord Fiore woont op een boerderij. De boerderij doet vooral veel met land en maar weinig met de dieren. Fiore staat samen met het paard Damis op de boerderij. Damis is een groot bruin paard. Fiore is nog heel jong. Ze droomt ervan om kinderen te mogen helpen. Maar Damis probeert haar te overtuigen dat kinderen maar snotneuzen zijn en altijd gillen. Fiore weet niet wat ze moet denken.
"Fiore!" Fiore spitste haar oortjes. "Kom! Hier staat lekker gras!", riep Damis. Fiore kwam naast hem staan. "Damis, wat is er zo stom aan kinderen?", vroeg ze. Damis keek haar aan. "Ze gillen, bewegen super onverwachts en zijn super druk. En als ze op je rijden, schoppen en slaan ze je en ze trekken aan het bit!" "Nou, ik denk dat kinderen heel leuk zijn!", zei Fiore. "Geloof me, kleine meid. Kinderen zijn echt niet fijn!" Damis begon te eten. Fiore zuchtte. Hij snapte het niet. Fiore spitste haar oren. De trailer stond aan de auto gekoppeld. "Damis, waarom staat de trailer daar?", vroeg Fiore. "Fiore! Ik weet niet alles!" Fiore zuchtte. Ze keek om zich heen. De omgeving was eigenlijk heel lelijk. Fiore zuchtte diep. Ze zag hun baasje aan komen lopen. Ze was al wat op leeftijd. Haar kinderen waren allemaal het huis uit en hadden ook zelf kinderen. Fiore kende ze niet. Fiore liep naar het hek. Hun baasje deed het halster om. Damis kreeg ook zijn halster om. Fiore snoof zacht. Hun baasje liet ze in de trailer. "Waar gaan we heen?", vroeg Damis. Hij leek heel stoer, maar trailers vond hij eigenlijk heel eng. Fiore vond het ook vreselijk. "Ik weet het niet.", zei Fiore. Ze keek uit het raampje. Ze reden langs de fabriek bij hun in de buurt. Fiore zuchtte diep. Damis snoof. "Ik wil eruit!", piepte hij bang. "We kunnen niet weg, Damis!", snoof Fiore. "Ja dat weet ik toch ook wel?!" Fiore zuchtte. Damis was echt bang.
Er waren lange uren voorbij. Fiore voelde de trailer schudden. Damis trapte een paar keer. De trailer kwam tot stilstand. De klep opende. Hun baasje aaide hun. "Jullie worden naar jullie nieuwe huis gebracht! Dus braaf zijn!" Fiore keek Damis aan. Ze zuchtte diep. Na een lange rit opende de klep. Fiore en Damis stapte de trailer uit. Fiore spitste haar oren. Ze zag een paar grote weilanden, twee paddocks, een stapmolen, een longeercirkel, een buiten poetsplaats, stallen, schuilstallen in de weilanden, een grote uitloop en een buitenbak. Fiore keek op. Ze zag een slanke jongen staan met blauwe ogen en glanzend bruin haar. Hij droeg rijkleding, dus hij moest van paarden houden! Fiore kreeg een kus en toen liep haar baasje weg. Maar ja, nu was het niet meer haar baasje. Fiore keek naar de jongen. Hij was een jaar of tweeëntwintig. Hij zag er lief uit. Hij liep naar haar toe en aaide Fiore over haar hoofd. "Welkom, lieve Fiore. Ik ben Charlie. Ik ben eigenaar van de manege en werk met getraumatiseerde paarden. Ik geef paardrijles aan alle soorten kinderen. Dus ook kinderen met een beperking of die ziek zijn. Jullie paarden worden hier gereden zonder bit en met een elastische singel. Kijk, de mensen die je daar ziet, zijn de stalhulpjes. De stalhulpjes doen de klusjes op stal. Wil je met mij mee naar het kristalbed? Het kristalbed zorgt voor ontspanning en verwerkt trauma's. Het brengt ook chakra's in balans. De chakra's zijn de energiepunten. Het kristalbed heeft de kleuren van de chakra's.", vertelde Charlie. Fiore liep maar met hem mee. Maar eenmaal in de wei, voelde ze zich rot. Damis leek al gewend te zijn en kletste met andere paarden. Fiore spitste haar oren. Ze zag een busje stoppen op de parkeerplaats. Fiore liep naar het hek en keek gespannen toe. Ze zag een vrouw uitstappen. Ze haalde een rolstoel uit de wagen en tilde een jongetje erin. Het jongetje had bruin haar. Voor de rest zag Fiore het niet. De vrouw duwde de rolstoel vooruit. Ze liepen het erf op. Fiore had nog nooit een kindje van zo dichtbij gezien. Ze hinnikte zacht naar hem. "Oh kijk nou, Mitchell! Dat paardje hinnikt naar je!", zei de vrouw tegen het jongetje, dat Mitchell heet. Mitchell lachte. "Paardje! Paardje!" Fiore liep heen en weer en hinnikte opnieuw naar hem. Charlie kwam aanlopen. "Hey Mitchell! Fiore is net aangekomen, maar zo te zien vind ze je lief! Wil je haar knuffelen?", vroeg Charlie. "Ja! Ja!" Charlie opende het hek en deed het halster om. Hij hield het halstertouw vast, terwijl de vrouw de rolstoel de wei in duwde. Fiore duwde haar neus tegen Mitchell aan. Mitchell giechelde en sloeg zijn armen om Fiore heen. "Jij lief!", zei hij. Fiore kreeg het warm van binnen. Damis keek Fiore aan. "Jij wilt knuffelen met zo'n snottebel?", vroeg hij. "Damis, deze kinderen bij Charlie zijn anders. Ze zijn lief en puur. Ze gillen niet en weten hoe ze met om moeten omgaan. En Mitchell is niet normaal. Ik weet niet waarom hij in een rolstoel zit en zo apart praat. Maar hij is lief, vrolijk en heeft liefde nodig. Het zijn juist geen snottebellen!", zei Fiore. Damis keek haar aan. Hij rook voorzichtig aan Mitchell. Mitchell lachte. "Lief!" "Ze zijn lief hè, Mitchell." Mitchell knikte. Fiore hield nu al van Mitchell.
Er was een week voorbij. Fiore was nu het paard van Mitchell. Fiore was een echte kinderpony. Ze liep in de lessen en kon alles met Mitchell. Fiore liep naar Charlie toe en tikte hem aan. "Waarom praat Mitchell zo kleintjes en zit hij in een rolstoel?", vroeg Fiore. "Mitchell werd geboren en kon al niet goed praten. Maar toen hij nog jong was, kreeg hij een ongeluk. Maar hij is heel gelukkig en vrolijk. Maar hij kan niet goed lopen. Maar eventjes staan en een paar stapjes, met begeleiding kan hij wel. Je helpt hem heel goed!", zei Charlie. Fiore snoof zacht. Charlie pakte het dek en de voltigesingel. Hij maakte hem vast bij Fiore. Mitchell mocht op haar rijden. Hij reed altijd met een voltigesingel. Dat is super makkelijk en fijn voor hem. En hij deed oefeningen op haar rug. Fiore stond doodstil. Charlie tilde Mitchell op haar rug. Mitchell aaide Fiore over haar hals. Charlie nam Fiore mee de bak in. Fiore liep rustig over de hoefslag. Stalhulpje Nick liep met haar mee. Hij moest haar begeleiden. Hij hield het halstertouw vast. Fiore liep braaf mee. "Mitchell, lukt het jou om je armpjes te strekken?", vroeg Charlie. Mitchell keek Charlie aan. "Zo, vooruit. Naar de hals van Fiore.", legde Charlie uit. Mitchell deed wat Charlie zei. "Heel goed! En dan mag je nu eens de handvaten pakken en eens voelen wat je voelt. En als je het voelt, mag je dat zeggen. En als je het moeilijk vind, zeg je het maar tegen Nick! En niks is fout!" Fiore liep met Nick mee. Mitchell vond sommige dingen heel makkelijk, sommige dingen moeilijk. In ieder geval kostte het hem veel energie. Maar leuk vond hij het wel. Charlie tilde Mitchell van Fiore. Nick maakte de voltigesingel los en haalde het dek eraf. Hij deed de barebackpad op. De barebackpad leek een beetje op een zadel, zodat Mitchell veilig erop kon zitten. Fiore wist wat er komen ging. Mitchell mocht ontspannen. Nick knikte. Charlie zette Mitchell terug op Fiore haar rug. Meteen sloeg hij zijn armen om Fiore haar hals. Fiore liep rustig met Nick mee, terwijl Charlie Mitchell zijn speciale verhaaltje vertelde. Noemde je dat zo? Charlie stelde eigenlijk een soort vragen. Hij vroeg aan Mitchell naar welke plek hij ging in zijn hoofd. Wat daar te zien was en wat hij voelde. Zo maakte Mitchell zijn hoofd leeg en ontspande hij. Fiore duwde haar neus in de handen van Nick. Nick aaide haar zacht. "Je doet het heel goed!", fluisterde hij. Fiore was blij. Nick was het stalhulpje die in dit soort lessen meehielp. Emiel, Brayen, Eva en de andere stalhulpjes waren daar niet zo geschikt voor. Emiel en Eva waren te enthousiast ervoor en Brayen vond het juist een beetje eng. Nick was zo gevoelig, dat hij super goed mee kon voelen. Fiore liep rustig met Nick mee. Zoals gewoonlijk was Mitchell op haar rug in slaap gevallen. Dat gebeurde altijd. Hij was natuurlijk gehandicapt en het kostte hem heel veel energie. En nu ontspande hij helemaal. Het kwam ook wel door de vraagjes van Charlie. Fiore werd hier gelukkig van. Ze hield van Mitchell en hielp hem graag. Na een half uurtje kwam Mitchell in beweging. Het was genoeg. Fiore liep met hem op haar rug naar de poetsplaats. Charlie tilde hem de rolstoel in. Mitchell sloeg zijn armen om haar hoofd heen en legde zijn hoofd op haar voorhoofd. "Ik jou lief.", zei hij. Fiore sloot haar ogen. Ze hield net zoveel van hem.
コメント