De liefste Fjord

Hazel stond rustig in zijn stal. Hij keek naar de bak. In de bak galoppeerde de grote Holsteiner hengst. Hij is een echt springpaard en doet het bijna iedere dag. Hazel droomt ervan om ook te kunnen springen. Maar ja. Hij is maar een Fjord. Hij staat maar in de stal of in de wei en loopt in de manegelessen. Hazel dacht aan de lessen. Hij haatte de paardrijlessen, behalve die op zaterdag. Dan kwam zijn favoriete ruiter, Pryce. Hij is de enige jongen in de les, net als Hazel de enige Fjord op stal is. De rest zijn allemaal sportpaarden. Hazel wordt ervoor gebruikt, omdat hij zo braaf is. De kleinste kinderen kunnen op hem rijden. Hazel zuchtte diep. "Kijk eens! Daar is Hazel!" Hazel spitste zijn oren. Twee meisjes kwamen voor zijn stal staan. Eentje met bruin haar, de ander met blond haar. Het meisje met de blonde haren moest lachen. "Die pony is echt dik en heeft gewoon lange manen! Dan is het geen Fjord!", lachte ze. Hazel legde beledigd zijn oren naar achter. De meisjes verdwenen, lachend en al. Hazel zou willen dat hij als een ander was. Zoals die Holsteiner. Zo groot en machtig. Zo mooi en zo sportief. Hij was maar een dikke, lompe Fjord. Hazel spitste zijn oren. De eigenaresse haalde hem uit de stal. Ze zette hem aan de poetsplaats. Hazel keek naar het erf. De eigenaresse liep weg. Hazel wachtte. "Hazel! Hazel!" Hazel spitste zijn oren. Pryce gaf hem een knuffel. "Hoi, Hazel!" Pryce pakte een borstel en begon hem te poetsen. Zoals altijd kletste hij honderduit. Hazel luisterde graag. "Hazel, als ik kon, zou ik je willen kopen! Je bent zo lief en zo leuk! En je kan veel meer dan we denken!" Hazel dacht na. Zou Pryce gelijk hebben? "Ha Pryce. Wil jij zijn manen knippen? Zijn voorpluk mag gewoon lang blijven, hoor!" "Is goed!" Hazel zijn voorpluk was ingevlochten, voor de rest niet. Pryce knipte Hazel zijn manen kort, tot ze mooi in een boogje stonden. Hij haalde de vlecht uit zijn voorpluk. Hij poetste Hazel zo goed mogelijk. Daarna kreeg Hazel zijn zadel op en het hoofdstel om. Hazel deed alvast zijn mond open voor het bit. Pryce nam Hazel mee naar de buitenbak en steeg op. Hazel liep de hoefslag op. Hij liep achter het paard in de stal naast hem. Hij kon weleens trappen, dus hield Hazel afstand. Gelukkig reden ze maar met twee in de les. "Ga maar in draf.", zei de instructrice na een tijdje. Pryce dreef aan, maar Hazel ging niet hard genoeg. "Harder, Pryce! Kom op! Maak hem wakker!" Pryce dreef nog eens aan. Hazel schrok ervan en ging harder. "Afwenden bij A en dan naar links!", riep de instructrice. "Aandrijven, Pryce!" Pryce deed wat ze zei. Hazel deed niet wat hij wou. Hij ging juist langzamer. De instructrice gaf hem een zweepje. Hazel draafde over de hoefslag. Hij maakte een volte. "AFWENDEN, PRYCE! Kom op! Niet in slaap vallen! Stuur hem naar links en geef hem een schop in zijn flanken!"Kom op nou!" Pryce stuurde Hazel naar links en dreef hem aan. Hazel sloeg met zijn staart. Hij deed wat Pryce wou. "Oké, goed zo. Nu een volte! En aandrijven!" Pryce dreef Hazel aan. Hazel maakte een volte, maar ging te hard in draf. "Aan de teugels trekken, nu! Niet te hard! Houd jullie hoofd erbij!" Pryce trok zacht aan de teugels. Maar per ongeluk dreef hij ook aan. Hazel snapte er niks meer van en gaf een bokje. "Pryce, dat is heel fout! Opnieuw! En dan een goede volte!" Pryce maakte opnieuw een volte en liet Hazel in het goede tempo lopen. De instructrice zuchtte. "Goed. En stuur hem dan de hoek in. Probeer maar de galop!" Pryce dreef in de hoek Hazel aan. Hazel ging in een harde draf. "AANDRIJVEN! Geef hem een tik met die zweep! En nu onmiddellijk! Wakker worden jullie!" Ondertussen waren zowel Hazel als Pryce bezweet. Wat een les! Pryce dreef Hazel aan. Hazel snoof en ging in galop. "PPPRYCEEE! IN DE HOEK! Verdomme! Houd hem in en nog een keer! Doe nou eens je best!" Hazel snoof. Pryce dreef hem aan. Hij raakte nu een beetje gefrustreerd. Hazel snapte er niks van. "Aandrijven, Pryce!" Pryce zuchtte en schopte Hazel in zijn flanken. Hij gaf een tik met de zweep. Hazel schrok ervan en galoppeerde hard weg. Hij sprong opzij en Pryce raakte uit balans. Hazel schrok ervan, toen hij Pryce van zich af voelde glijden en in het zand hoorde vallen. Met een ruk stond hij stil. Pryce veegde het zand van zijn gezicht en keek naar Hazel. Hazel liep naar hem toe en snoof in zijn gezicht. "Rij je nog verder of niet?", vroeg de instructrice. Ze klonk niet blij. Pryce zuchtte. Hij stond op en klopte hem zand van zich af. Hij steeg weer op. Hazel en Pryce deden hun best, maar alles mislukte. Tijdens het afzadelen en poetsen was Pryce doodstil. Hazel duwde zijn neus tegen hem aan. Pryce duwde zijn hoofd weg. Hazel probeerde het nog eens. Pryce aaide hem zacht. Pryce spitste zijn oren. De moeder van Pryce kwam aanlopen. "Hey lieverd! Hoe ging de les?", vroeg ze. Pryce keek haar aan. "Ik wil stoppen." Hazel schrok ervan. Zijn moeder zo te zien ook. "Stoppen? Maar het gaat toch goed? En Hazel is toch lief." "Hazel is heel lief! Maar de instructrice niet! En daardoor ben ik van Hazel gevallen! Ze schreeuwt tegen me en ik mishandel zo gewoon Hazel! Nee!" Hazel wou Pryce niet kwijt! Zijn moeder zuchtte. "Maar...Je kan het toch nog proberen?" Pryce schudde zijn hoofd. "Nee. Ik heb er geen plezier meer in." Hazel tikte Pryce aan. Pryce aaide hem zacht. "Kon ik maar bij je blijven.", fluisterde hij. Hazel wist niet wat hij moest doen. De instructrice kwam aanlopen. "Hoe deed hij het?", vroeg de moeder van Pryce. "Slecht. Hij heeft er geen talent voor.", zei ze. "Pardon? Mijn zoon is heel getalenteerd! Maar u geeft gewoon slecht les! Hij heeft er geen plezier meer in, omdat hij geen complimentjes krijgt! Hij voelt zich onveilig en daardoor lukt het rijden niet meer. Hazel en Pryce zijn een topteam!" "Nou als dat zo is, neem je Hazel toch lekker mee? Hij is toch een slechte pony voor de manege en we willen hem toch naar de slacht brengen. Hij kan niks!" "U mag Hazel niet wegdoen! Hazel is heel speciaal en lief! Hij is de allerliefste Fjord van de wereld!", riep Pryce boos. "Niet. Hij kan niet eens springen en wij worden een manege voor springlessen. Dus Hazel moet gewoon weg!" Pryce kreeg tranen in zijn ogen. "Hazel gaat met mij mee! En ik geef je er niks voor terug! Als je hem naar de slacht wil brengen, ben je gestoord!" Pryce liep zonder antwoord naar de uitgang. Hazel liep verbaasd mee. "Maar Pryce, Hazel kan toch niet mee? Hij kan niet eens de achtertuin in!", zei zijn moeder. "Ik kijk wel!" Pryce legde het zadel op Hazel zijn rug en deed het hoofdstel om. Hij gaf de poetskist aan zijn moeder. Hij klom op Hazel zijn rug. "Ik loop met hem naar huis. En misschien kan ik wel ergens overnachten. Maak je geen zorgen om mij!" "Maar..." Pryce dreef Hazel aan. Hazel ging in galop. Ze galoppeerde een heel stuk. In het bos gingen ze in stap. "Hazel, je bent de allerliefste Fjord van de wereld! Hoe kunnen mensen je nou stom vinden?" Hazel snoof zacht. Hij stapte over het pad. Het werd steeds donkerder. Pryce aaide Hazel zacht. "Waar gaan we heen, Hazel? Ik heb honger.", zei hij zacht. Hazel keek om zich heen. In de verte zag hij een lichtje branden. Hij ging in galop en galoppeerde naar een huisje. Hij drukte zijn neus tegen de bel aan. Een jonge vrouw opende de deur. Verbaasd keek ze naar Pryce en Hazel. "Hallo, mevrouw. Zou u mij kunnen helpen? Ik rijd met Hazel naar huis, maar dat kan even duren. Ik moet Hazel van de slacht redden. Heeft u misschien wat eten en drinken?", vroeg Pryce. De vrouw knikte. "Tuurlijk. Waar is je huis?" "Oh nog zo een paar uur rijden." "Maar hoe ga je dat volhouden? Het wordt hartstikke koud vannacht!" Pryce haalde zijn schouders op. "Weet je wat, ik zal je helpen. Hierachter in het bos staat een oude schuur. Daar kan je heen. Het was een oude schuur voor pony's, dus je paard kan makkelijk daar staan. Ik geef je wat dekens mee." Nadat Pryce en Hazel wat gegeten en gedronken hadden, gingen ze verder. Pryce had twee dikke dekens voor het zadel liggen en had er nog eentje vast. Over de hals van Hazel hing ook nog een deken. Ze liepen door het bos. Hazel zag in de verte de oude schuur. Voor de schuur stond hij stil. Pryce sprong van zijn rug en haalde de grendel opzij. Het maakte een piepend geluid. Pryce opende de schuurdeur. Gelukkig kon hij het licht aandoen. In de stal was het leeg. Er lagen hooibalen en emmers. Pryce rook aan het hooi. Het was nog niet oud. Pryce zocht een plekje en zadelde Hazel af. Hazel nam een hapje van het hooi. Pryce rekte zich uit. Hij aaide Hazel over zijn hoofd en ging onder de dekens liggen. Hazel bleef dicht in zijn buurt. Pryce mocht niks overkomen. Hij was zijn redder. Hazel ging naast Pryce liggen en wachtte tot hij sliep. Hazel nam wat hapjes van het hooi. Hij voelde zich een beetje verdrietig. Hazel rook zacht aan Pryce. Pryce bleef doodstil liggen.

Hazel spitste zijn oortjes. Hij hoorde vogels fluiten. Pryce legde het zadel op de rug van Hazel. Zijn handen trilde. "Ik heb het koud, Hazel. Hopelijk zijn we snel thuis.", zei hij. Hazel snoof zacht. Pryce keek naar het hoofdstel. "Thuis koop ik een bitloos hoofdstel voor jou. Dat is veel fijner!" Pryce deed zijn cap op en deed het hoofdstel bij Hazel aan. Pryce opende de schuurdeur. Hij liep met Hazel naar buiten. Hazel stond stil. Pryce steeg in het zadel. Hazel stapte door het bos. De hele dag was hij met Pryce onderweg. Pryce werd steeds wat slapper. Hazel zette door. Na een tijdje zag hij Pryce zijn moeder staan met een man en een jongen. Hazel hield halt. "Oh Pryce, wat zie je eruit! Je bent helemaal uitgeput!", zei zijn moeder. "Waar gaat Hazel staan?", was het enige wat Pryce uit kon brengen. De jongen, de broer van Pryce lachte. "Kom maar mee!" Hazel stapte achter hem aan. Ze kwamen aan bij een weiland met een schuilstal. Er stond nog een Fjord. Voor de wei stond een slanke jongen met bruin haar en blauwe ogen. Hij was rond de tweeëntwintig jaar. Hij stelde zichzelf voor als Charlie. Charlie was eigenaar van Manege de Paardenvriend, maar Hazel mocht in het weiland wonen. Charlie gaf paardrijlessen aan kinderen en hielp getraumatiseerde paarden. Hazel werd de beste vrienden met de Fjord en ging elke week naar Charlie toe voor een paardrijles. Hazel werd bitloos gereden en Charlie gaf op een enorme vriendelijke manier les. Pryce en Hazel vonden het heerlijk. Ook had Hazel leren springen en hij was er erg goed in! Pryce sloeg zijn armen om Hazel heen. "Je bent de liefste Fjord, van de hele wereld!"

#Liseroos #Liseroosblog #blog #verhaal #Fjord #Fjordpaard #Hazel #manegepony #paardrijden #paardrijles #buitenritten #pony #paard #braafpaard #manege #manegepaard #fjorden