.png)
De merrie Dorande woont samen met haar broertje Dorand op een prachtige stal. Ze mag lekker buiten staan, rennen, eten drinken, slapen, naar binnen gaan en rollen als ze dat wilt. Dorande en Dorand hebben een bijzondere naam. Je spreekt het uit op z'n Engels, waardoor veel mensen het toch lastig vinden. Vooral Dorand. Dorande is wel gelukkig, maar er mist wat.
Dorande keek naar de open stal. Dorand stond daar te dutten. Dorande zuchtte diep. Ze zag nooit mensen. Nooit. Dorande was ook wat mager. Ze liep naar Dorand. "Alles oké?", vroeg ze. Dorand gaf geen antwoord. Dorande slikte. Hij was al dagen zo. Hij was zichzelf niet! Hij stond maar in de stal en bewoog amper. Dorande wist niet wat ze moest doen. "Dorand, geef antwoord! Ben je ziek?", vroeg ze. Het enige wat Dorand deed, was kreunen. Dit was foute boel! Dorande keek naar hem. Zijn vacht zag er vies en stoffig uit. Zijn ogen zagen er somber uit. Hij was ook mager. Dorande keek om zich heen. Was moest ze nou toch doen? Dorande spitste haar oren. Een vrouw kwam aanlopen. Ze maakte foto's van Dorande. Dorande ging bij het hek staan en spitste haar oortjes. "Jaaa goed zo!", riep de vrouw. Dorande keek naar de vrouw. Maar ze voelde zich heel slecht. Dorand was ziek. Ernstig ziek. Dat zag ze aan alles. Maar de vrouw zag hem niet. Na een tijd liep de vrouw weg. Dorande zuchtte diep. Wat moest ze toch doen om haar broertje te helpen?
De nacht was gevallen. Dorande liep heen en weer. Ze was onrustig. Ze keek naar Dorand. Hij stond nog steeds er zielig bij. Plots rook Dorande iets. Het rook naar vuur. Een brandlucht. Dorande zag een vlam bij de stal. "DORAND! DE STAL STAAT IN BRAND!", riep ze in paniek. Dorand keek op. "Kom vlug!" Dorand liep naar haar toe en kreunde. Dorande keek naar het hek. Het hek was gemaakt van schrikdraad. Dorande keek naar de stal. Die vloog alleen maar meer in brand. Dorande had geen keus. Ze galoppeerde naar het draad en sprong. Ze kreeg heftige schrokken, maar het draad knapte. Dorande hinnikte. Dorand draafde naar haar toe. Dorande voelde ontzettende pijn, maar ze ging door. Ze galoppeerde met Dorand het bos in. Dorande ging door en door. Dorand viel uitgeput op de grond. "Opstaan, Dorand!", zei Dorande. "Ik kan niet meer.", kreunde hij. Dorande keek om zich heen. "Staan! En blijf! Ik zoek hulp! Of kom achter me aan!", zei Dorande. Dorand wou niet alleen blijven, dus volgde hij zijn zus. Dorande liep door het bos. Het was pikkedonker in het bos. Dorande spitste haar oren. Ze zag in de verte een lichtje op de grond. Dorande wist het meteen. Daar moest een mens zijn! Dorande liep stevig door. Het lichtje kwam dichterbij. Dorande spitste haar oren en stond met een ruk stil. Dorand kwam uitgeput naast haar staan. Dorande keek naar het lichtje. Het was een zaklamp. Naast de zaklamp lag een jongetje. Zijn ogen waren gesloten en op zijn gezicht zaten wonden en zag Dorande bloed zitten. Ze rook aan hem. Meteen wist ze het. Hij was buiten bewustzijn. Dorand kwam kreunend naast Dorande staan. "Wat is er met hem?", vroeg hij. "Dit is foute boel, Dorand. Hij is gewond.", zei Dorande. Dorand snoof. "Wat moeten we doen? We zijn midden in het bos! En hij kan nu niet zomaar op onze rug klimmen.", zei Dorand. Dorande keek Dorand aan. "Hij moet warm blijven. We moeten hem redden!", zei Dorande. Dorand ging op de grond liggen. Dorande ging aan de andere kant liggen. Ineens had ze een idee. "Dorand, als jij hem nou mijn rug op duwt!", zei Dorande. "Hoe dan?" "Ik ga op mijn zij liggen en als jij hem dan tegen mij duwt, moet het lukken.", zei Dorande. Dorand knikte. Dorande ging op haar zij liggen. Dorand duwde het jongetje tegen haar aan. Dorande ging rechtop liggen. Het was gelukt! Dorand gaf het jongetje nog een duwtje. Dorande stond zo voorzichtig mogelijk op. Dorand pakte de zaklamp vast. "Goed zo, Dorand. Kom!" Dorande liep door het donkere bos. Dorande deed zo voorzichtig mogelijk.
Het begon licht te worden. Dorande liep door een slapend dorpje. Mensen waren nog niet wakker. Dorand tikte haar aan. "Daar! Daar! Paarden!" Dorande spitste haar oren. In een straat zag ze inderdaad paarden staan. Ze liep de straat in. Langzaam kwamen ze dichterbij. Manege de Paardenvriend stond er op een boordje. Dorande stond stil. Een paard kwam op ze af. "Hoi! Wie zijn jullie?" "We hebben geen tijd! Waar is de eigenaar?", vroeg Dorande. "Charlie. Ik zal hem roepen. Hij kan met paarden praten. Loop maar door.", zei het paard. Dorande liep het erf op. Ze hinnikte. Het leek wel alsof ook op de manege iedereen nog sliep. Plots kwam een slanke jongen naar buiten. Hij keek op. Hij liep naar Dorande toe. "Help! Hij is bewusteloos!", zei Dorande in paniek. Charlie belde iemand op. Dorande zag een ambulance het erf op rijden. Wat een lawaai! De mensen laadde het jongetje de ambulance in en reden toen met loeiende sirenes weg. Dorande keek naar Dorand. Hij kreunde en liet zich op de grond vallen. Dorande gaf hem een duwtje. "Dorand! Staan!" Charlie aaide Dorand zacht. "Wat is er, jongen?", vroeg hij. Dorand kreunde. "Het is alles. Ik voelde me thuis zo ongelukkig. En ik heb zoveel pijn in mijn benen. En ik heb honger en dorst. Ik ben uitgeput." Charlie aaide hem. "Kom maar. Het kristalbed helpt jou wel. Dat brengt de chakra's in balans. De chakra's zijn jouw energiepunten. En het kristalbed verwerkt de trauma's en zorgt voor ontspanning. Jullie hebben veel meegemaakt, volgens mij." "Dat klopt. De stal vloog in brand. Ik heb ook heel veel pijn en ben uitgeput. Maar ik vocht. Ik moest het jongetje en mijn broertje redden.", zei Dorande. "Je bent een strijder. Kom maar." Charlie liep naar binnen. Dorand ging er eerst onder. "Woon je hier alleen, Charlie?", vroeg Dorande. "Nee zeker niet. Ik woon met mijn liefste vriendinnetje Ammy hier. Verder woont mijn broertje Jovani hier thuis, omdat hij ooit een ongeluk gehad heeft. Mijn beste vriend van vroeger, Emiel woont hier ook. Hij werkt als stalhulpje hier. Hij doet klusjes. Dat doet hij met nog meer stalhulpjes. Verder wonen Mitch en Michael er ook nog." "Wat gezellig!" Charlie keek op. "Dorand, mijn neef Tim komt voor jou. Hij is dierenarts. Maar hij is geen standaard dierenarts. Hij is spiritueel en super lief. Hij geeft je geen spuitjes.", zei Charlie. Dorand kreunde alleen maar. Tim onderzocht Dorand. Hij moest eten en drinken hebben en meer bewegen. Nadat Dorand het genoeg vond, mocht Dorande onder het kristalbed. Ze ontspande helemaal.
Het was de volgende ochtend. Dorande voelde zich al erg thuis. Ze spitste haar oren. Een jongen van een jaar of zestien kwam voor haar staan. Hij had tranen in zijn ogen. "Oh lief paard! Ik ben je voor altijd dankbaar! Je hebt mijn broertje gered. Ik hou van je, lief paard. Wil je mee naar mijn broertje Divayo?" Dorande snoof. Charlie haalde haar uit de wei. Dorand mocht ook mee. De jongen ging een ziekenhuis in. Hij liep een kamer in. Dorande spitste haar oren. Ze hinnikte. Divayo keek haar aan. Hij kreeg een lach op zijn gezicht. Hij kon nog niks zeggen, maar knuffelde haar wel. Dorande was blij dat ze hem zag. Hij zag er al veel beter uit dan gister, wat logisch was natuurlijk. Dorande gaf hem een kusje.
Er waren maanden voorbij. Dorande liep naar het hek. Divayo was erg vooruit gegaan. Hij was verdwaald geraakt in het bos en wat er toen gebeurd was, weet niemand. Hij moest nog weleens in een rolstoel zitten en vond praten soms lastig. Divayo aaide Dorande en Dorand zacht. Dorand was weer blij en genezen. Divayo gaf Dorande een kusje. "Jij bent de allerliefste, net als jouw broertje!", zei hij. Dorande duwde haar hoofd tegen hem aan. "Ik hou ook van jou, Divayo.", zei ze zacht.
Commenti