.png)
Het verhaal van Lora. Lora is een zeven jarige Friese merrie. Dit verhaal is zelf bedacht en Lora is geen bestaand paard op aarde.
Lora stond in haar stal. Lora woont op een grote manege waar allemaal sportpaarden staan. Ze worden gebruikt voor de Olympische Spelen. Lora kreeg het al benauwd als ze daar aan dacht. Al die mensen aan de kant die naar haar kijken, onderdrukt worden, omdat ze het perfect moet doen, heel veel trainen, weinig eten en niet met vriendjes spelen. Lora kon er niet aan denken. Ze voelde zich altijd alleen. Lora spitste haar oren. De eigenaresse van de manege kwam aanlopen. Ze keek Lora aan. "Hmm. Dit is niet goed.", mompelde ze. Lora keek haar aan. Wat was niet goed? Was ze te dik? Of te dun? Lora keek naar zichzelf. Ze zag er inderdaad niet zo best uit. Ze was best dun. De eigenaresse kwam voor Lora's stal staan. "Je bent veel te dik! Je moet getraind worden!", zei ze. Lora schrok. Te dik? Had dat mens geen ogen? Ze was dun en dat voor een Fries! Een Fries hoorde elegant en gespierd te zijn! Maar Lora was mager. Lora snoof. De eigenaresse haalde de stalknecht erbij. Lora legde haar oren naar achter. Ze durfde haar stal niet uit! Vorige week was er wat vreselijks gebeurd. Toen ze haar stal uitkwam, werd ze geslagen. Lora bleef doodstil staan. De stalknecht zuchtte. "Kom op, Lora! Ik heb niet de hele dag de tijd!", zuchtte ze. Lora verzette geen stap. "Ach laat anders maar." De stalknecht liep de stal uit en sloot de deur. Lora slikte. Begreep iemand haar wel?
Er waren twee dagen voorbij gegaan. Lora stond eenzaam in een stal. Ze was gister naar een andere stal gebracht. Volgens haar oude eigenaren, was ze veel te slecht en was ze waard voor de slacht. Gelukkig had iemand haar gekocht, maar Lora kon er niet blij mee zijn. Lora stond alleen in een oude stal, zonder licht of buitenlucht. Lora had haar leven altijd alleen gestaan. Nooit mocht ze bij soortgenootjes staan. Ze stond altijd maar in een stal. Lora voelde zich verloren. Waarom waren mensen zo? Zagen ze haar niet staan? Zo slecht was ze toch niet? Lora wou echt wel voor mensen werken. Maar vertrouwen was ze kwijt. Mensen hadden haar pijn gedaan en nooit vertrouwd. Ze vonden Lora slecht en zeiden dat ze niks kon. Lora zuchtte. Plots hoorde ze stemmen. Lora spitste haar oren. Ze hoorde een vrolijke, lieve en enthousiaste jongensstem. Hij klonk jong. De deur ging open. Licht viel naar binnen. Lora knipperde met haar ogen. "Hé! Er staat hier een paard!" Lora keek naar de jongen. Hij had zwart haar en bruine ogen. Zijn huidskleur was donker en hij had een stralende lach. "Hoi mooi paardje. Wat doe jij hier zo alleen in het bos?" Lora keek de jongen aan. Kon ze hem vertrouwen?
Lora keek voor haar uit. De jongen stond er nu al een uur. Lora rook voorzichtig aan hem. Hij rook naar appel. De jongen haalde een appel achter zijn rug vandaan en legde het in zijn hand. Hij strekte zijn arm en hield zijn hand plat. Lora keek hem aan en rook aan de appel. ze had al twee dagen niks gegeten. Lora kon het niet laten. Ze nam een flinke hap. "Ja heel goed, meisje." Lora deinsde achteruit toen ze iemand binnen zag komen. Het was een slanke, lange jongen met bruin haar. Hij was een jaar of twintig en had helderblauwe ogen. Hij was vast net aangekomen, want Lora had de jongen met de donkere huid zien bellen."Stil maar, Lora. Ik kom je helpen.", zei de slanke jongen. Hij klonk lief en had een zachte stem. Lora keek hem aan. "Maar ik ben bang.", zei ze piepend. "Geen zorgen. Ik kom jou redden van al die gemene mensen! Ik ben Charlie. Wil je met mij mee?" Lora keek hem aan. Hij kon haar verstaan! Lora kon wel nee zeggen, maar Charlie was lief. Lora liet haar het halster omdoen en liep achter Charlie en de jongen aan. Ze werd in een paardenbus gezet. De jongen aaide haar. "Hoi, Lora. Ik ben Rivadis. Ik zal goed voor je zorgen!" Lora geloofde hem.
Lora keek naar Rivadis. Hij aaide haar. Lora vond hem lief. Ze stond op Manege de Paardenvriend. Charlie is de eigenaar. Hij geeft rijlessen en heeft al veel paarden gered, die in nood waren of er slecht aan toe waren. Rivadis is zijn leerling en rijd in de les. Maar nu was Lora zijn paard. Charlie is energiewerker en doet alles op spiritueel gebied. Zo behandeld hij zijn paarden onder een kristalbed. Het kristalbed bestaat uit zeven kristallen met elk de kleur van de chakra's. De chakra's zijn de energiepunten en iedereen heeft ze. Het kristalbed zorgt voor ontspanning en verwerkt de trauma's. Ook heeft het positieve energie. Het kristalbed brengt ook de chakra's weer in balans. Lora vond het heerlijk en ontspande helemaal. Daarna bracht Charlie haar naar de wei. Lora kon het niet geloven en galoppeerde al bokkend weg. Zo blij was ze.
Lora was dolgelukkig. Ze werd bitloos bereden en dat was heerlijk. Ook het zadel had een elastische singel. Rivadis en Lora maakte vaak buitenrit en Lora moest niks. Als ze iets niet wou, werd ernaar geluisterd. En het allerbeste was: Lora hoefde nooit op wedstrijd! En ze kon dag en nacht in de wei staan. Als ze wou, kon ze naar binnen. Ze stond in een kudde en had onbeperkt ruwvoer. Lora voelde zich gelukkiger dan ooit en hield heel erg van Rivadis.
Kommentare