.png)
Finity stond rustig in haar schuilstal. Finity woont op Manege de Paardenvriend. Na een ongeluk met een huifkar in het verleden, kwam ze bij de dierenarts, die haar verkocht aan een oud vrouwtje. Finity had haar nooit gezien, want ze stond in een wei in het bos samen met het Trekpaard Liora. Finity had toen Nick ontmoet, die langs kwam wandelen. Meteen hadden de twee een klik en verhuisde Finity samen met Liora naar Manege de Paardenvriend, waar Nick als stalhulpje werkt. Hij is er elke dag om alles schoon te maken en voor alle paarden te zorgen. Finity gaat graag met Liora, Nick en Liora's baasje Lior op buitenrit. Finity was beleerd en ging soms vrijspringen in de bak. Finity schudde haar manen los. Het was een prachtige zomerochtend. Liora stond naast Finity te dutten. Finity rekte zich uit en liep de schuilstal uit. Ze keek naar het erf. Ze zag de manege hond Sam rond rennen. Hij is een Berner Sennen hond. Hij is nog jong, heel grappig, speels en lief. Charlie, de eigenaar van Manege de Paardenvriend is ook nog jong. Hij geeft paardrijlessen aan kinderen. Charlie kan met paarden praten, net als Nick. Finity hoopte dat ze ooit ook lessen mocht geven aan kinderen, maar dan de kinderen met een beperking, handicap of ziekte. Dat leek Finity geweldig. Nick is niet het enige stalhulpje, wist Finity. Hij heeft nog collega's. Emiel, Brayen en Eva. Maar sinds kort ook Damario. Finity had zijn paard Ramie al ontmoet. Ramie was een Andalusiër en had een aangrijpend verhaal meegemaakt. Finity wist dat hij en Damario helemaal uit Spanje naar Tierra Magica waren verhuisd. Finity was trots op het land Tierra Magica. Ze vond het het allermooiste land dat er was. Ze kende natuurlijk niet andere landen, maar de bergen, bossen, heuvels, stranden, rivieren, heiden en meer was altijd zo mooi. Liora kwam naast Finity staan. "Ze jongens hebben toch vakantie?", vroeg ze. "Nick in ieder geval wel. Dus ik denk dat Lior ook wel vakantie heeft, ja.", zei Finity briesend. "Heerlijk! Dan kunnen we weer buiten rijden en misschien zelfs zwemmen!" Finity keek Liora aan. "Zwemmen?" "Ja. Is daar iets mis mee?", vroeg Liora. "Ik heb nog nooit gezwommen. Ik vind dat doodeng. Water is eng.", zei Finity. "Ach je hoeft ook niet te zwemmen. Je kan ook gewoon lekker door het water stappen." Finity keek Liora aan. Ze durfde niet te zwemmen. Al niet lopen in water. Maar dat durfde ze niet te zeggen. Finity liep naar het hek. Charlie keek op. "Hoi, Finity!" Verder kwam hij niet. Sam sprong tegen hem aan. Charlie moest zijn balletje weer weg gooien. Finity keek ernaar. Ze zuchtte diep. Na een tijdje zag ze Emiel aankomen lopen. Hij pakte een kruiwagen om de wei uit te mesten. "Hoi, Charlie! Nick is later vandaag! Hij moet nog even langs de huisarts.", zei Emiel. Charlie keek op. "Huisarts?", vroeg hij bezorgd. "Ja. Voor een controle. Weet je wel, na al die keer dat hij was flauwgevallen.", zei Emiel. Finity keek Emiel verbaasd aan. Nick had haar nooit verteld dat hij een keer is flauwgevallen! Finity graaste van het gras. Brayen, Eva en Damario kwamen ook opdagen. Finity keek naar hen. Na een tijdje hoorde ze het zwarte hek bij de ingang dicht gaan. Finity spitste haar oren. Nick kwam aanlopen. Finity hinnikte blij. "Finity!" Nick gaf haar een knuffel. Hij aaide haar over haar hoofd. "Straks gaan we wat leuks doen. Eerst de klusjes!" Finity brieste blij en begon te eten.
Nick streelde Finity over haar hals. Finity zuchtte ontspannen. Nick haalde de borstel over haar vacht. Finity sloot gelukzalig haar ogen. Nick was net zo ontspannen. Finity voelde een warm gevoel vanbinnen. Een rust. Het gevoel alsof de hele wereld vredig en lief voor elkaar was. Maar Finity wist dat niet iedereen overal zo lief en vredig voor elkaar was, als Nick dat voor haar was. Nick had heel veel respect voor haar. Meer dan Finity ooit had kunnen denken. Ze had nooit gedacht dat mensen zoveel van haar zouden houden en zoveel respect voor haar hadden. En zeker niet van een jongen. Vroeger had ze nooit jongens gezien. Ze wist niet eens dat ze bestonden. Maar Nick had haar laten zien dat paardenjongens normaal waren, stoer waren en helemaal niet zo druk hoefden te zijn. Finity keek naar Nick. Zijn blonde haar glansde in de zon en zijn blauwe ogen straalde. Finity vond zijn lange donkere wimpers ook nog elke dag heel bijzonder. Finity keek nog steeds naar Nick. Nick keek haar aan en glimlachte. "Vind je het lekker?" Nick ruilde de roskam in voor een harde borstel. Finity zuchtte. Heerlijk! Nick stopte ineens met poetsen. "Oh jee. Ik ben wat vergeten thuis. Ik zal wachten op een pakketje van mijn broer, want niemand is thuis.", zei hij. Finity keek hem aan. Nick keek op zijn horloge. "Nou ja. Dan haal ik hem straks wel op bij de buren. De bezorger is al geweest." Nick ging verder met poetsen. Finity zette een stapje achteruit. "Ja daar! Daar kriebelt het!", zei ze, toen Nick met zijn borstel over het kriebelplekje ging. Nick knikte. "Je wordt het schoonste paard van de manege!", zei hij. Finity was blij met dat nieuws. Ze genoot met volle teugen van de poetsbeurt. Na langer dan een uur was Nick pas klaar. "Zullen we gaan rijden, Finity?", vroeg hij. "Leuk!", zei Finity. "Ik haal de barebackpad!" Nick nam de poetskoffer mee en liep de stallen in. Naast Finity dook Emiel op. Hij veegde alle losse haren onder haar vandaan. "Dat heet samenwerking, Finity.", zei Emiel, toen hij haar met grote ogen naar hem zag kijken. Emiel veegde alle losse haren en het vuil van de grond. Nick kwam aanlopen. "Ik ben je hoeven vergeten uit te krabben, Finity.", zei hij. "Je vergeet vandaag veel zeg!", zei Emiel. "Dat komt ervan als je zo ontspannen bent en heerlijk dagdroomt.", zei Nick. Emiel giechelde. "Dat is zo! Ik wacht wel, dan veeg ik het zo meteen weer schoon!" "Dat is lief, Emiel." "Oh geen probleem hoor! Dat is samenwerking hè." Nick moest lachen en pakte het been van Finity. Finity voelde opeens haar hartslag stijgen. Uit schrik sprong Finity achteruit. Nick en Emiel schrokken er zo te zien ook van, want ook zij deinsden achteruit. Finity snoof. Emiel keek Nick verbaasd aan. "Maar je hebt toch al vaker haar hoeven uitgekrabd?", vroeg hij. Nick knikte. Hij leek na te denken. "Ben je een beetje overspannen, Finity? Kom, anders gaan we even een stukje wandelen." Nick trok het halstertouw los en haalde de barebackpad weer van haar rug. Hij liep met Finity het erf af. Finity sjokte achter hem aan. Ze voelde een steek van verdriet. Finity keek naar Nick. Hoe, hoe moet ik dit doen? Finity stopte met lopen en keek onzeker om haar heen. Nick keek haar aan. Hij zei niks. Finity voelde haar hart in haar keel kloppen. Het zweet brak haar uit. Finity liep een paar passen achteruit en snoof angstig. Nick liet het touw een beetje hangen. Finity begon te trillen. "Wat is er, Finity? Zo ken ik je niet, meisje." Finity wist niet meer wat ze moest doen. Haar hersenen leken uitgeschakeld te zijn. Finity zag maar één mogelijkheid: vluchten. Finity draaide zich vliegensvlug om en galoppeerde terug naar de manege. Ze stopte op het erf en bleef hijgend staan. Liora was verbaasd. "Wat is er aan de hand, Finity? Je ziet er zo gespannen uit!", zei ze. "Help, Liora! Ik ken Nick zo niet en Nick kent mij zo niet! Nick is zo vergeetachtig! Hij doet leuk, maar het is niet zo! Ik weet niet wat ik doen moet!", zei Finity wanhopig. "Je bent wijs genoeg, Finity. Je weet wel hoe je dat aan Nick kan vertellen.", zei Liora. Finity zuchtte diep. Waarom was ze toch zo onzeker van zichzelf? Nick liep naar Finity toe en streelde haar over hoofd. "Kom maar, Finity. Dan gaan we eventjes wandelen samen. Niks engs." Finity schudde haar hoofd. "Nee, nee ik durf niet! Nick, zeg het me eerlijk! Wat is er aan de hand?" Finity keek Nick diep in zijn ogen aan. Nick aaide Finity zacht. Hij staarde naar de grond. "Finity, het voelt zo dubbel. Ik wil het allerbeste, voor iedereen. Maar tegelijkertijd zorg ik niet voor mijzelf, zoals voor een ander. Maar ik ben zo graag bij jou. En de huisarts zei tegen mij dat ik meer rust moet pakken. Finity, ik ben graag bij je. Maar het lijkt niet te mogen!" Finity duwde haar hoofd tegen Nick aan. "Komt wel goed, Nick. Gaan we eerst samen wandelen?" Nick knikte. Met Finity liep hij het erf af. Finity liep braaf mee. Ze gingen het strand op. Finity stond stil. Ze zag de zee, voor de eerste keer van zo dichtbij. Finity voelde haar hartslag stijgen. Nick bleef rustig stilstaan. Finity zuchtte diep. Het liefst was ze weggerend. Maar wat als ze nu eens haar grootste angst zou overwinnen? En ze was niet alleen. Nick was bij haar. Finity haalde diep adem en zette voorzichtig een stap vooruit. Nick liep met haar mee. Voor de zee stond Finity stil. De golven gingen rustig op en neer. Nick zette zijn voet in het water. Finity snoof de frisse lucht in. Ze zette voorzichtig een stapje vooruit. Nick beloonde haar met een snoepje. "Goed zo, Finity!" Daarna liep Finity met Nick terug naar de manege. Finity gloeide van trots. Ze had haar grootste angst overwonnen, samen met Nick! Finity duwde haar neus tegen hem aan. Nick sloeg zijn armen om haar heen. "Je bent de beste van de wereld!", fluisterde hij.
Comments