.png)
De merrie Frida Rose graaste van het gras. Ze is een IJslander en woont met haar kudde in een groot gebied. Frida Rose had een bijzondere kleur. Ze is eigenlijk wit, maar op haar hoofd heeft ze allemaal stipjes. Op haar hals worden het er steeds minder. Frida Rose heeft haar naam gekregen van de mevrouw die haar verzorgd. Frida Rose haar grootmoeder heette Frida en haar moeder heette Rose. Frida Rose leek op ze alle twee, dus kreeg alle twee hun namen. Ondertussen zijn hun alle twee al niet meer in leven, maar Frida Rose heeft ze ook nooit gekend. Ze is nog maar vijf. Frida Rose spitste haar oren. Ze zag haar baasje aan komen lopen. De vrouw die haar de naam gaf. Ze heet Marja. Frida Rose liep naar haar toe. Marja aaide haar over haar hoofd. "Lieverd, het gaat je goed. Ik weet het zeker.", zei ze zacht. Frida Rose keek Marja aan. Waar had ze het over? Frida Rose was er niet gerust in. Moest ze de kudde uit?
Frida Rose stond bij het hek. Een auto stopte. Frida Rose snoof. Het was de dierenarts! Frida Rose haatte dierenartsen! En zeker die van haar! Hij was niet aardig en had weinig geduld. Hij kneep altijd in haar vacht of in haar benen. De laatste keer trok hij zo hard haar mond open, dat Frida Rose hem bijna een trap gegeven had. Frida Rose spitste haar oren. Hij liep op haar af met Marja. Frida Rose legde haar oren plat. "Rustig, Frida Rose. Hij komt even kijken.", zei Marja rustig. Frida Rose snoof en keek hem kwaad aan. Hij stak zijn hand uit. Frida Rose schoot in paniek. Ze draaide zich om, galoppeerde weg, maar kon niet verder. Ze stond vast geboden! Frida Rose steigerde. Marja zuchtte en liep rustig naar haar toe. Ze legde haar hoofd op Frida Rose haar voorhoofd en aaide met haar vingertoppen haar door haar zachte vacht. Frida Rose zuchtte diep. De dierenarts kwam naast haar staan en onderzocht haar. Hij zuchtte diep. "Ik moet u teleurstellen. Ze kan niet meer in de kudde staan. Ze heeft een te grote achterstand en geen goede weerstand.", zei hij. Frida Rose schrok ervan. Marja aaide haar. "Ik zal je nooit in de steek laten. Dat weet je, schatje. En jij bent de enige die ik heb. En ik kan hier ook niet blijven. Ik zal je het zo vertellen.", zei Marja zacht. Frida Rose snoof zacht. De dierenarts vertrok. Marja kwam bij Frida Rose zitten. Frida Rose ging bij haar liggen. Marja streelde haar door haar manen. "Frida Rose, je weet het verhaal wel. Over mijn zoons. Ik zie ze nooit. Maar laatst had ik contact met mijn oudste zoon. Hij woont in een prachtige dorpje, waar ook mijn andere zoons wonen. En hij vertelde over een manege. En ik voelde meteen dat je daar zou passen. Lieverd, je gaat met me mee naar het dorpje. Ik voel me te eenzaam zonder mensen om me heen. En de andere meiden blijven hier. Maar ik mis mijn zoons en mijn man teveel. Jij bent mijn vriendin en je mag met me mee. En luister niet naar de dierenarts. Hij snapt er niks van en jij bent juist heel sterk. Jij hebt veel weerstand. IJslanders kunnen goed tegen koud weer. Het komt goed, lieverd." Frida Rose gaf Marja een kus en duwde haar hoofd tegen haar aan. Ze wist hoe alleen Marja zich voelde. Haar zoons waren iets in de twintig jaar en haar man was een paar jaar geleden overleden. Maar Frida Rose had altijd in haar geloofd en haar kracht gegeven. Frida Rose hield zielsveel van haar.
Frida Rose stond in de trailer. Naast haar stond haar beste vriendje Afi. Hij is bruin van kleur. Hij ging mee, omdat Frida Rose niet zonder hem kan en Marja ook niet. Frida Rose keek uit het raam. De trailer kwam tot stilstand. Even later ging de klep naar beneden. Frida Rose stapte achteruit en keek rond. Er waren overal weilanden en de paarden konden naar binnen als ze dat wou. Frida Rose spitste haar oren. Een slanke jongen met bruin haar liep naar haar toe. "Hoi Frida Rose. Ik ben Charlie. Welkom op Manege de Paardenvriend!" Frida Rose brieste. Charlie kon met paarden praten. Frida Rose werd in de wei gezet met Afi. Marja aaide haar.
Frida Rose keek op. Ze stond er nu een paar uur. Frida Rose spitste haar oren. Ze zag de vier zoons van Marja. De oudste had een klein jongetje van een jaar of twee vast. Hij was dus vader geworden een paar jaar geleden! Frida Rose liep naar ze toe. Marja gaf haar een knuffel. "Bedankt, lieverd. Zonder jou waren mijn dromen nooit in vervulling gegaan en zou ik me eenzaam voelen. Maar jij hebt me geholpen! En nu heb ik ook nog eens een kleinzoontje! Ik hou van je, Frida Rose." Frida Rose duwde haar hoofd tegen Marja aan. "Ik hou net zoveel van jou.", fluisterde ze.
Comments